Pravni stručnjak dr.sc. Enver Išerić osvrnuo se na dvije decenije članstva Bosne i Hercegovine u Vijeću Evrope. Na 20.godišnjicu Išerić je ukazao gdje je BiH danas kada je riječ o obavezama koje je BiH dobila, ali i na to šta je uradila da bi postala članicom i Evropske unije, kao što su to druge zemlje članice Vijeća.
-Kada je u Londonu 5. svibnja 1949. godine od strane Vlade Kraljevine Belgije, Kraljevine Danske, Francuske Republike, Irske Republike, Talijanske Republike, Velikog Vojvodstva Luksemburg, Kraljevine Nizozemske, Kraljevine Norveške, Kraljevine Švedske i Ujedinjene Kraljevine Velike Britanije i Sjeverne Irske, potpisan Statut Vijeća Evrope u njegovoj preambuli je utvrđeno da su države osnivači Vijeća Evrope „uvjerene da je jačanje mira utemeljenog na pravdi i međunarodnoj saradnji vitalno za očuvanje ljudskog društva i civilizacije;“ da su „nepokolebljivo privržene duhovnim i moralnim vrijednostima koje su zajednička baština njihovih naroda i izvor načela lične slobode, političke slobode i vladavine prava na kojima se temelji svaka istinska demokracija.
Bosna i Hercegovina je primljena u ovu međunarodnu organizaciju na današnji dan (24. aprila) 2002. godine i time je priznala i prihvatila načelo vladavine prava i načelo prema kojem svaka osoba pod njezinom jurisdikcijom mora uživati ljudska prava i temeljne slobode te se obvezala da će iskreno i djelotvorno sarađivati na postizanju cilja određenog u Statutu, a to je ostvarivanje većeg jedinstva između članica radi očuvanja i promocije ideala i načela koji su njihova zajednička baština i poticati njihov ekonomski i socijalni napredak.
Evropska konvencija o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda, koju su usvojile zemlje članice Vijeća Evrope 1950. godine je, uz Univarzalnu deklaraciju o ljudskim pravima koju je i Generalna skupština Ujedinjenih nacija proglasila 10. decembra 1948, osnovni dokument kojima se štite ljudska prava i slobode, a Bosna i Hercegovina se i svojim Ustavom obavezala da će se prava i slobode predviđeni u Evropskoj konvenciji za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda i u njenim protokolima direktno primjenjivati. „Ovi akti imaju prioritet nad svim ostalim zakonima.“, navedeno je u članu II 2. Ustava Bosne i Hercegovine.
Dvadesetsedam godina od potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, čiji dio je i Ustav Bosne i Hercegovine, i dvadeset godina od prijema Bosne i Hercegovine u članstvo Vijeća Evrope, nismo ispunili obaveze koje smo sami preuzeli, a na to smo upozoravani i od strane Evropskog suda za ljudska prava koji je svojim presudama utvrdio da Bosna i Hercegovine vrši diskriminaciju svojih građana i krši osnovna ljudska prava, što je u suprotnosti sa članstvom u ovoj međunarodnoj organizaciji.
Moramo se podsjećati na ove obaveze, posebno zbog činjenice da su se u Bosni Hercegovini vodili razgovori o ustavnoj reformi i reformi izbornog zakona, a da su prijedlozi o kojima se raspravljalo u potpunoj suprotnosti sa ciljevima Vijeća Evrope i Evropskom konvencijom o ljudskim pravima i osnovinim slobodama. Tako će se uskoro i na sjednici Doma naroda Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine naći prijedlog za izmjene Izbornog zakona, koji je u proceduru uputio HDZ BiH, a kojim se uvode nove diskriminacije i nejednakosti.
I umjesto da izvršavamo preuzete obaveze kao članica Vijeća Evrope, da štitimo ljudska prava i slobode, unaprjeđujemo demokratiju i vladavinu zakona, jačamo pravosudni sistem i borbu protiv korupcije, mi se udaljavamo od tih evropskih vrijednosti.
Umjesto da ponosno proslavimo dvadest godina članstva u ovoj organizaciji i da istaknemo sva naša dostignuća, mi možemo očekivati iz ove organizacije koja broji 46. država izbacivanje iz članstva ove organizacije, istakao je Išerić.