Boško Jakšić dugogodišnji je spoljnopolitički komentator, najduže u dnevniku Politika, aktivan je i kao predsjednik Političkog vijeća Građanskog demokratskog foruma. Za sebe kaže da je posvećenik idejama građanskog i demokratskog, individualnosti i antinacionalizma.
Jakšić govori u intervju za Al Jazeera secesionizmu Milorada Dodika koji zasad ima podršku Aleksandra Vučića, o povratku SAD na Balkan, podijeljenosti i strahu u Srbiji, perspektivama.
– Evropski parlament je forum u kome se slobodno iznose mišljenja i ocjene koje pripadaju strankama sa svih strana političkog spektra. Debate u EU su prilika da se čuju kritička mišljenja o Srbiji koja potiču iz grupacije leberala i, posebno, Zelenih. To je slučaj i sa najnovijom rezolucijom. Ima tu različitih povoda za analizu. Vlasti u Beogradu trebalo bi ozbiljnije da se pozabave osudom napada na demonstrante tokom nedavnih protesta širom zemlje za koje se kaže da su “neprihvatljivi” za zemlju kandidata za članstvo u EU. Trebalo bi, ali to je malo vjerovatno jer se režim Aleksandra Vučića redovno oglušuje o sve kritike koje se tiču medijskih sloboda, sudstva koje vlast kontroliše ili korupcije. Pravi, ignorantski odnos režima prema stavovima evroparlamentaraca, najjasnije je definisao ministar unutrašnjih poslova Aleksandar Vulin riječima: “Poslanici Evropskog parlamenta se u svojim zemljama ne pitaju ništa, zato svoje frustracije hoće da liječe na Srbiji – naveo je Jakšić.
Novinar pomenutog medija ga je pitao da prokomentira nasrtaj Milorada Dodika na teritorijalni integritet Bosne i Hercegovine te da je danas Milorad Dodik zvanično prijatelj Srbije. Koliko je stanje u BiH zapaljivo i kolika je uloga Srbije u tome?
– Svojevremeno sam se javno zahvaljivao Rusiji, vjerovali ili ne u sedištu NATO. Zahvaljivao sam se zato što je samo zbog pojačanog uticaja Moskve na Zapadnom Balkanu, tamo negde poslije aneksije Krima 2014, i Zapad shvatio da treba da se pozabavi regionom koji je bio potisnut na periferiju njegovog interesovanja.Tako sada, koliko god zvuči paradoksalno, mogu da se zahvalim Miloradu Dodiku. Da nije njegovih secesionističkih poduhvata, da nema njegove bahatosti, ne bi Bosna i Hercegovina postala prioritetno područje američkog, a potom i EU angažmana.
Stav Beograda prema Dodiku određen je “specijalnim odnosima” koje Srbija ima sa Republikom Srpskom. Tako je bilo i u vrijeme demokratskog predsjednika Borisa Tadića, a naravno da je bliskost uvećana od kako je na čelo Srbije došao bivši radikal Vučić. Problem je to što je Dodik posljednjih godina otvoreno pojačao aktivnosti koje bi vodile ostvarenju njegovog sna: rušenju Bosne i Hercegovine. Predsjednik Vučić je neodlučan, balansira. On je, s jedne strane, svjestan kakve političke štete može sebi da nanese otvorenom podrškom secesionizmu koji nosi nedsagledive rizike po čitav region. Ali, dok ponavlja podršku suverenitetu i teritorijalnom integritetu BiH, ne reaguje kada Dodik u njegovom društvu govori o planovima ujedinjenja “dvije srpske države” – Srbije i RS. Iako je Srbija potpisnica Dejtonskog sporazuma, Vučić na taj način, indirektno ali providno, više stoji iza rušitelja Bosne sa sjedištem u Banja Luci nego iza Zapada koji brani integritet dejtonske tvorevine – naveo je on, dodavši:
– Vučić je, ne zaboravimo, u poziciji da Dodika pusti niz vodu. Ne obrnuto – istaknuo je Jakšić.