Za NAP piše: Sifet Kukuruz, pravni ekspert
Nakon što je Trojka, suprotno izbornoj volji građana i suprotno ustavnim normama instalirana u vlast, princip trojstva postao je glavna odrednica u životima građana BiH i glavni regulator najvažnijih društveno-političkih procesa.
Osim što se simbol “tri prsta” sa dijela državnog teritorija preko noći proširio na cijeli teritorij države BiH, on se skoro udomaćio i u institucijama države BiH. Nije potpuno jasno da li je ekspanzija pokazivanja ovog simbola direktno povezana sa projektom Trojke, ali se ne može ignorisati činjenica da je praksa njegovog korištenja, kako na cijelom državnom teritoriju, tako i u institucijama države BiH mnogo zastupljenija nakon uspostave koalicije na državnom nivou u kojoj Trojka participira najviše zahvaljujući milosti Milorada Dodika.
Građani BiH se mogu samo nadati da ekspanzija korištenja ovog simbola neće dovesti do neke eksplozije, a mogućnost da se takvo nešto desi svakog dana je sve izvjesnija. To se najbolje može vidjeti na primjeru odnosa Milorada Dodika prema liderima Trojke, koji se ne usuđuju na bilo koji način problematizirati njegove antidržavne postupke. Svaka mogućnost da se to desi biva pravovremeno osujećena lično od Milorada Dodika koji zajedno sa svojim pobratimom Draganom Čovićem ne samo da određuje sudbinu koalicije, nego i diktira uslove njenog opstanka i trajanja.
Ne postoji državna koalicija, nego samo koalicija na državnom nivou
Tako se sasvim prirodnim pokazuje da Milorad Dodik može kao uslov za opstanak koalicije na državnom nivou od lidera Trojke zatražiti sve što mu se prohtije, pa tako i poništavanje odluka visokog predstavnika i državnih zakona koje je visoki predstavnik donio, dok istovremeno Trojka za opstanak te iste koalicije ne smije ni pokušati postaviti zahtjev za poništavanjem svih neustavnih odluka i zakona koje je na posljednjoj sjednici usvojila Narodna skupština entiteta Rs.
Kada bi Trojka vodila računa o interesima države BiH, a ne o ličnim i interesima opstanka u koaliciji, takva odluka bi već bila donesena i isporučena Miloradu Dodiku, i kao takva zasigurno bi predstavljala čin vrhunskog patriotizma i pokazatelj odgovornog odnosa lidera Trojke prema državi BiH. Međutim, donošenje takve odluke iluzorno je očekivati, jer koalicija na državnom nivou i nije uspostavljena u interesu države BiH, nego u interesu Milorada Dodika i entiteta Rs, kao i u interesu Dragana Čovića i trećeg entiteta koji je ponovo u nastajaju.
Naravno, ova koalicija služi i liderima Trojke da, suprotno volji građana, budu prisutni na političkoj sceni, a osnovanost ovakvog zaključka najbolje se može zasnovati na činjenici da odluku o sudbini koalicije u svakom trenutku može donijeti Milorad Dodik insistirajući na zakonima i odlukama koje nemaju svoje ustavno utemeljenje, odnosno koje su u suprotnosti sa Ustavom BiH, dok Trojka nije u poziciji postaviti zahtjev za poništavanje svih odluka i zakona koje je donijela Narodna skupština Rs, kojima se krši Ustav BiH.
Šta više, postalo je sasvim očito da bi početak istinske, a ne marketing borbe, za interese države BiH istovremeno značio i politički kraj kako Trojke, tako i koalicije na državnom nivou.
Država BiH u službi interesa koalicije
S obzirom da Trojka nije u poziciji da donese odluku kojom se uslovljava sudbina koalicije, postavlja se pitanje čijim interesima služi i čije interese Trojka ustvari štiti, da li interese Milorada Dodika i Dragana Čovića ili interese države Bosne i Hercegovine?
Trojka bi se makar u nečemu mogla ugledati na svoje koalicione partnere Milorada Dodika i Dragana Čovića koji demonstriraju potpunu privrženost svojim političkim ciljevima. Međutim, problem je u tome što je Trojka svoj politički cilj postavila isključivo kao ostanak u koaliciji i to po bilo koju cijenu, pa čak i po cijenu države BiH. Drugih ciljeva ili političkih zahtjeva Trojka jednostavno nema.
Lideri Trojke se u svom djelovanju ne vode principima koji su usmjereni na očuvanje države BiH i njenih interesa, a koje su vrlo često slatkorječivo plasirali građanima BiH, za razliku od Milorada Dodika i Dragana Čovića koji su potpuno posvećeni razbijanju države BiH, kroz izgradnju Rs kao nezavisne države ili kao entiteta koji je u sastavu države Srbije, odnosno kroz ponovnu uspostavu trećeg entiteta.
Važna je koalicija, a ne država
Sve govori u prilog činjenici da je Nikšiću, Konakoviću i Forti mnogo važniji opstanak koalicije na državnom nivou od opstanka same države BiH. Parola njihovog političkog statiranja mogla bi se sažeti u konstataciji “Neka živi koalicija, makar države BiH i ne bilo”.
S obzirom da Trojka kao uslov za opstanak koalicije na državnom nivou ne postavlja poništavanje neustavnih odluka i zakona Narodne skupštine Rs, postavlja se pitanje kakav je smisao i opravdanje postojanja takve koalicije? Zašto lideri Trojke i dalje insistiraju na koaliciji od koje država BiH ima samo štetu? Zašto Trojka pristaje na vlast koja radi protiv interesa države BiH, a u interesu separatističkih planova Milorada Dodika i Dragana Čovića?
Trojka pristaje da bude “tri prsta” na ruci Milorada Dodika
I dok Milorad Dodik i Dragan Čović u prisustvu lidera Trojke vode politički dijalog, a nerijetko i politički monolog, lideri Trojke obmanjuju građane BiH ispraznim floskulama o nužnosti novog političkog pristupa, značaju dijaloga i političkog kompromisa, zaboravljajući da nove politike nije moguće graditi sa onima koji se ne odriču starih političkih ciljeva.
Dok Milorad Dodik otvoreno ruši državu BiH, lideri Trojke u svojoj političkoj neosviještenosti državu BiH navodno vraćaju na evropski put i građane BiH obmanjuje kako država BiH nikada ranije nije bila bliže članstvu u EU. A stvarna istina je da država BiH nikada ranije nije bila bliže nestanku, pa čak ni u periodu agresije na RBiH 1992-1995. godina. Čak su i 1992. godine postojale patriotska svijest i patriotske snage spremne da, bez kalkulacije, brane državu BiH.
Međutim, Trojka je danas svojim manipulacijama i obmanama uspjela da oslabi čak i ovaj patriotski refleks, zavaravajući građane BiH pričom o evropskom putu i lažnim reformama.
Građani BiH bi konačno trebali više vjerovati sebi nego riječima lidera Trojke ili saopštenjima njenih mentora. Građani moraju shvatiti da je priča o evropskom putu BiH i članstvu u EU klasična obmana koja najviše podsjeća na “Potemkinova sela” i da tu priču, s aspekta broja glasova ostvarenih na Općim izborima, najviše forsiraju lokalni, ispodprosječni politikanti oličeni u liderima Trojke. Dok lideri Trojke govore o evropskoj budućnosti BiH, Milorad Dodik im otvoreno poručuje da BiH, ne samo da nema evropsku, nego da nema bilo kakvu budućnost.
Zato je poražavajuća činjenica da lideri Trojke koji nemaju političku moć odlučivati čak ni o mjestu na kojem će tokom brifinga kod Milorada Dodika i Dragana Čovića sjediti, građane BiH uporno uvjeravaju da je evropski put BiH realnost i da se upravo oni o tome najviše pitaju. Svima bi trebalo biti jasno da evropskog puta BiH nema bez saglasnosti Milorada Dodika i Dragana Čovića, jer oni, a ne lideri Trojke, o tome odlučuju.
Dok lideri Trojke govore o otvaranju vrata na evropskom putu BiH, zaboravljaju da su ključevi tih vrata kod onih koji odlučuju, ne samo o evropskom putu BiH, nego i o njihovoj političkoj sudbini.
Zato bi lideri Trojke trebali iskazati minimum poštovanja prema građanima BiH i prestati ih obmanjivati evropskim uspjesima i intenzivnom “evropskom diplomatijom” koju su oni, navodno po prvi puta, doveli na nivo koji predstavlja vrhunac diplomatskih mogućnosti.
Građani ne bi trebali zaboraviti ni činjenicu da prisustvo raznih evropskih birokrata u državi BiH kroz historiju nikada nije donijelo neku konkretnu korist. Naprotiv, država BiH je od te tzv. evropske dimenzije imala više štete nego koristi. Dovoljno je samo prisjetiti se perioda 1992-1995. godina i brojnih evropskih inicijativa i evropskih mirovnih pregovora koji su za osnovni cilj imali otvorenu ili prikrivenu podjelu države BiH zasnovanu na etničkim principima.
Zato, i naglašeno prisustvo raznih evropskih birokrata i evropskih inicijativa građani BiH bi, u najboljoj vjeri i vlastitom interesu, trebali razumijevati makar podjednako i kao opasnost i kao šansu za opstanak i razvoj države BiH. Ali prije svega kao opasnost, pa tek onda kao šansu. Tome nas uči historija i vlastito iskustvo.
Uprkos tome, lideri Trojke danas uporno sluđuju građane BiH brojnošću sastanaka s evropskim birokratama, uglavnom iza zatvorenih vrata, nakon kojih evropska vrata za državu BiH i dalje ostaju u istoj mjeri zatvorena.
Evropski put BiH više je retrospektiva, nego perspektiva
Danas se evropski put BiH više može razumijevati kao evropska retrospektiva, nego kao neka realna perspektiva, ali to lideri Trojke ili ne žele ili nisu sposobni shvatiti ili su, pak, ucijenjeni da to građanima BiH otvoreno kažu. Drugačije nije moguće objasniti ostanak u koaliciji sa snagama koje otvoreno osporavaju, negiraju i ruše državu BiH, koje kao svoj politički cilj otvoreno ističu razbijanje države BiH, nezavisnost entiteta Rs, priključenje tog entiteta Srbiji, ponovnu uspostavu trećeg entiteta, koje ne samo da negiraju, nego u prisustvu lidera Trojke čak i psuju genocid.
Zbog svega toga, nemoguće je ne postaviti pitanje – čemu i kome služi koalicija sa takvim politikama? Ono u šta ne može biti nikakve sumnje jeste da takva koalicija ne služi interesima države BiH. Koalicija na državnom nivou u kojoj lideri Trojke sudjeluju isključivo na osnovu akta milosti Milorada Dodika i Dragana Čovića služi realizaciji ratnih ciljeva politika koje pomenuti dvojac baštini.
Poražavajuća je činjenica da su lideri Trojke radi sudjelovanja u vlasti pristali biti projektom potpunog razvlaštenja države Bosne i Hercegovine.