Šta bi se dogodilo nakon digitalnog pomračenja? Postojeće nacije bi nestale, a hiljade novih mikro država bi počele razvijati novi kulturni identitet. Upravo se to dešava u Netflixovoj seriji “Tribes of Europa“.
“Tribes of Europa” je još jedan u nizu proročanskih upozorenja o tome šta bi nam se moglo dogoditi za samo pedesetak godina na području Evrope, prema kojoj, kao mjestu dobrog življenja, hrle stotine hiljada migranata. U takvu distopijsku viziju uklapaju se ostaci socrealizma jugoslovenske arhitekture i urbanistička zapuštenost ovih područja nakon što su ih poharale pošasti privatizacije, nacionalizma i siromaštva.
Evropa, koja je decenijama bila uzor i nedostižan san mnogim državama, 2074. godine je devastirana i podijeljena je na male plemenske države u sukobu.
Zabrinjavajuće je što televizijska i serijska produkcija u posljednje vrijeme upozoravaju da čovječanstvo srlja u vlastitu propast i da tehnološki razvoj neminovno vodi u haos, kakav je bio karakterističan za preživljavanje prvobitnih zajednica.
“Tribes of Europa” obiluju scenama seksualnog nasilja, samoubistava i neprimjerenog jezika.
Iako je serija zainteresirala veliki broj gledalaca i probudila veliku pažnju, ova Netflixova serija u kombinaciji sa prilagođenim školskim obrazovanjem od država i društava će napraviti zvjerinjake.
Poslije prvobitnog šoka i proglašenja pandemije COVID – 19, školska godina u brojnim državama završila se u modificiranom sistemu, prilagođenoj online nastavi i učenju od kuće.
Na prvi pogled online nastava je veoma dobro rješenje u vrijeme pandemije, ali svima je jasno, ako roditelji nisu prisutni, djeca su prepuštena sama sebi. Online svijet djeci je ponuđen na tacni. Ukoliko ne postoji kontrola šta djeca prate i gledaju na internetu, postoji mogućnost gledanja mnogo neprimjerenih sadržaja, kojih je nažalost svaki dan sve više. Često se izostavlja utjecaj online nastava na djecu, i kakvo se zapravo (ne)znanje usvaja iz istog online sistema.
U periodu života kada se djeca najviše razvijaju, i pored toga što su previše vezani za internet i digitalne medije, škola treba da obezbijedi normalne uslove za obrazovanje. Uloga direktora koji planira i organizuje nastavni proces, razrednika koji prati svoje učenike, njihove obaveze i odgovornosti, nastavnika koji ostvaruje socijalni kontakt sa razredom, daje podršku, komunicira “uživo”, i podrška roditelja u najvećem dijelu u online sistemu nastave je izuzeta.
Iako se časovi organizuju u online vremenu, oni su u virtuelnom okruženju koji daje prostora budućim generacijama da ih serije poput “Tribes of Europe” oblikuju, utječu na njihovo mentalno zdravlje i socijalne kontakte.
Ako je Jugoslavija bila model koja je puno prije Evropske Unije ujedinjavala narode koji insistiraju na svojim razlikama, po nekoj ekstremnoj logici filmske fikcije Evropa bi se mogla i raspasti po jugoslovenskom modelu. Svjedočimo o tome po najavama filmova i serija, naročito u razdoblju pandemije koronavirusa. Možda je ono što Balkan živi trenutno, a tiče se ne samo devastacije prostora nego i sve većih podjela među ljudima i razlikama na kojima se insistira, zapravo daleka budnućnost Evrope. Ako bismo htjeli biti ironični do kraja, mogli bi reći da smo za takvu distopijsku budućnost uvelike spremni i potkovani iskustvom. Iskustvom mikro država, koje su destruktivno počele razvijati nova uvjerenja i kulturni identitet
