Navršeno je 46 godina od smrti jednog od najznačajnijih bosanskohercegovačkih književnika Ive Andrića. Preminuo je 13. marta 1975. godine u Beogradu.
Njegovo književno stvaralaštvo se smatra jednim od najznačajnijih u bivšoj Jugoslaviji, ali i šire. Bio je vrlo plodotvoran autor koji je za roman “Na Drini ćuprija” 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
U obrazloženju zašto je odlučeno da Andrić dobije ovu nagradu je navedeno da je spomenutim djelom “epskom snagom oblikovao motive i sudbine iz historije svoje zemlje”.
Novac dobijen kao nagradu je donirao bibliotečkom fondu Bosne i Hercegovine.
Djela po kojima je također vrlo prepoznatljiv su “Travnička hronika” i “Prokleta avlija”. Autor je i brojnih pripovijetki među kojima su “Put Alije Đerzeleza”, “Anikina vremena” i “Aska i vuk”.
Andrićevo stvaralaštvo je prije svega bilo posvećeno ljudima, događajima i historiji gradova koji su obilježili njegov život, a to su rodni Travnik, Višegrad, Sarajevo i Beograd.
Dobitnik je i visokih državnih odlikovanja Poljske i Francuske.
Pohađao je sadašnju sarajevsku Prvu gimnaziju, a koja se tada zvala Velika gimnazija. Školovao se na fakultetima u Zagrebu, Beču, Krakovu i Grazu gdje je i odbranio doktorsku tezu “Razvoj duhovnog života u Bosni pod utjecajem turske vladavine”.Kao diplomata je radio u Bukureštu, Parizu, Madridu, Briselu i Ženevi.
Andrić je rođen 9. oktobra 1892. godine, a preminuo je u 83. godini.