Ruska vanjska obavještajna služba SVR je objavila da srbijanske kompanije za proizvodnju naoružanja prodaju oružje i municiju Ukrajini.
Kako stoji u objavi na zvaničnoj stranici SVR-a, radi se o prodaji kroz “šemu” koja uključuje “lažne certifikate” i “posredne zemlje.”
“Odjel za javnost Vanjske obavještajne službe Ruske Federacije izvještava da, prema informacijama koje je dobio SVR, srpska odbrambena preduzeća, uprkos ‘neutralnosti’ koju zvanični Beograd deklarativno zastupa, nastavljaju isporuku municije Kijevu”, stoji u ovoj objavi.
Navode da sličan princip koriste NATO zemlje poput Češke Republike, Poljske i Bugarske, ali i “neke egzotične afričke zemlje.”
“Doprinos srpskih radnika u odbrambenoj industriji ratu koji je pokrenuo Zapad – a čiji bi ishod Evropa željela vidjeti kao ‘strateški poraz’ Rusije – mjeri se stotinama hiljada granata za višecijevne bacače raketa i haubice, kao i milionima metaka za lako naoružanje. Malo je vjerovatno da se takve isporuke mogu opravdati ‘humanitarnim razlozima’. One imaju jednu očiglednu svrhu – da ubijaju i sakate ruske vojnike i civilno stanovništvo Rusije”, navode iz ove obavještajne službe, mada vrijedi istaći da je agresiju na Ukrajinu pokrenula Rusija, u februaru 2022. godine.
Naveli su i firme koje optužuju za prodaju oružja i municije ukrajinskoj vojsci.
“Najveće kompanije nacionalnog vojnog industrijskog kompleksa, uključujući Yugoimport SDPR, Zenitprom, Krušik, Sofag, Reyer DTI, Slobodu, Prvi Partizan i druge, učestvuju u ‘pokretnoj traci smrti’ organizovanoj u Srbiji koja se smatra prijateljskom prema Rusiji”, poručili su iz SVR-a.
Dalje navode da je ovo svojevrsna “izdaja”, te kažu kako je “Rusija više puta dolazila u pomoć Srbima u najkritičnijim trenucima njihove historije.”
“Podsjetimo se, na primjer, oslobađanja Srbije od otomanskog jarma, sprječavanja nacionalne katastrofe tokom Prvog svjetskog rata, borbe protiv fašističkih okupatora i njihovih pomagača tokom Drugog svjetskog rata, NATO bombardovanja Beograda, tragedije na Kosovu”, navode iz SVR-a.
Optužili su radnike u srbijanskoj namjenskoj industriji da “žele da profitiraju od krvi bratskih slavenskih naroda”, te da “trebaju znati ko su im istinski prijatelji.”