Iako je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić nedavno govorio da Srbiju očekuju sankcije ukoliko ne prihvati evropski plan za Kosovo, ne treba smetnuti s uma da je baš Vučić bio dio posljednje vlasti koja je bila pod sankcijama. Poruka Vučića bila je i da su za Kosovo krive neke ranije, prema njegovim riječima “neodgovorne vlasti”, ali ne tako davno baš je akutelni predsjednik bio taj koji je bio dio neke druge, neodgovorne vlasti koje su “obezbijedile” sankcije Srbiji, odnosno tada SR Jugoslaviji, piše Nova.rs.
U svom obraćanju javnosti, Vučić je iznio jasan stav da Srbiju očekuju određene sankcije ukoliko ne prihvati francusko-njemački, tj. evropski predlog.
„Došla je ‘petroka’, predstavnici EU, Njemačke, Francuske, Italije i SAD-a i na tom sastanku druga rečenica koja mi je saopštena je ‘morate da prihvatite ovaj plan, a ako ga ne prihvatite, jer mi smatramo da on mora biti prihvaćen suočit ćemo se sa prekidom procesa evropskih integracija, povlačenjem investicija, sveobuhvatnim mjerama u političkom i ekonomskom smislu koja će nanijeti veliku štetu Srbiji’“, rekao je Vučić.
U više navrata, ali tokom ovog obraćanja nešto kraće, Vučić je ponovio da je za Kosovo najviše kriva vlast koja je „šutila“ dok je bio pogrom 2004. godine, kada je Kosovo proglasilo nezavisnost 2008. godine… Krivio je srbijanski predsjednik prethodne vlasti, ali za sankcije je ipak bila odgovorna upravo vlast u kojoj je bio i on.
1999. godina kraha za Srbiju, sankcije i za Vučića
Nakon sankcija koje su donijete protiv SR Jugoslavije 1999. godine, propisane su i jasne restriktivne mjere protiv tadašnjeg rukovodstva koje je vodilo zemlju. Oštre sankcije usmjerene su protiv predsjednika Slobodana Miloševića, ali i tadašnjeg ministra informisanja Aleksandra Vučića i svih ministara u Vladi.
Odlukom Savjeta Evropske unije, koja je donijeta 10. maja 1999. godine, a na osnovu Ugovora o EU, dogovoreno je sprovođenje dodatnih sankcija protiv SR Jugoslavije.
U dokumentu koji je javno dostupan navodi se da se Savjet referiše na odluku iz 8. aprila 1999. godine, gdje se jasno podržava nastavak sankcija protiv tadašnjeg režima u Jugoslaviji. Prema tom dokumentu, sankcije bi trebalo da se usmjere na režim, bez kažnjavanja građana Srbije.
Savjet se saglasio da se primijeni odluka o zabrani prodaje i snabdijevanja naftom i naftnim derivatima do 30. aprila 1999. godine, da se probuži režim zabrane putovanja u EU, moratorijum na kredite, produženje zabrane novih investicije i brojne druge zabrane.
U skladu sa tim, donijeta je odluka da se neće izdavati vize za Miloševića i njegovu porodicu, ali i sve ministre i visoke zvaničnike Jugoslavije koji podržavaju Miloševića. Imenom i prezimenom je samo pomenut Milošević, dok su se na nivou opšte formulacije pomenuli ministri i tadašnji visoki funkcioneri Vlade, ali i rukovodioce vojnih i policijskih snaga, osobe uključene u akcije represije, članove SPS-a…
Ovaj dokument poslužio je kao osnova za donošenje odluke 13. septembra 1999. godine, kojom je Savjet usvojio odluku o proširenju sankcija prema SRJ Jugoslaviji. U odluci se navodi da će sankcije biti usmjerene prvo prema Slobodanu Miloševiću, njegovoj porodici među kojima su žena Mirjana Marković, sin Marko, brat Borislav.
Prvi put eksplicitno se spominju tadašnji ministri u u Vladi koju je predvodio Momir Bulatović. Tadašnji ministar informisanja i aktuelni predsjednik Srbije Aleksandar Vučić našao se na listi ministara I visokih funkcionera koji je bio predmet sankcija od strane EU.
Iako se nerijetko zaboravlja da je Vučić bio na odlučujućim pozicijama u trenutku bombardovanja Srbije, upravo zbog tog razloga je bio na listi sankcije EU. Kada je Srpska radikalna stranke 24. marta 1998. godine formirala Vladu Srbije sa SPS i JUL, Vučić je izabran za ministra za informisanje. Njegovi ministarski mandat obilježen je time što je potpisao Zakon o javnom informisanju, koji je ostao zapamćen po drakonskim kaznama za medije, kao i gašenju redakcija “Dnevnog telegrafa”, “Evropljanina” i “Naše Borbe”.