Piše: Muharem CERO
Učestalost, što javnih, što tajnih, sastanaka Vučića i Dodika srazmjerna je dinamici i modalitetima rješenja kosovsko-srbijanskih traganja u prihvatanju i priznanju državnosti Kosova. Takav bješe i nedeljni beogradski sastanak.
Naučeni na trampavost balkanskog političkog spinovanja i ovoga puta ne treba “progutati” saopštenje o navodnim razgovorima o “putnom uvezivanju Srbije i Republike Srpske u nadolazećem vremenu.”
Tek sadržina intervjua Dodika “Sputnjiku” otkriva da je razgovor bio posvećen upravo kosovsko-srbijanskoj Vučićevoj muci i iznalaženju strategije i taktike za njeno prevazilaženje. Ponovo, kao i ranije, je Vučić posegnuo za svojim ukućnim, vrtnim pautljkom Dodikom.
Jače nego ranije Dodikova buka u javni prostor unosi prijetnju institucionalne disolucije Bosne i Hercegovine, a što garnira paketiranjem statusnog pitanja Kosova i bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska.
U regionalnim i međunarodnim političko-diplomatskim kuloarima već neko vrijeme se pokušava iznaći rješenje Vučićeve muke na način koji bi ga ostavio “u igri”, a privolio na nedvojbeno i jasno priznanje kosovske državnosti. Ponuđeno moguće rješenje bi podrazumjevalo slabašni kompromis prikazati velikom pobjedom Vučić-Dačić politike.
To definitivno više nije model autonomije Zajednice srpskih opština. Poučeni bosanskim iskustvom kosovski lideri razložno takvo rješenje ne mogu i neće prihvatiti.
Namjerom ojačavanja nekih drugih (teritorijalnih) modaliteta Dodik (po Vučićevom nalogu) grubo, surovo i vrlo jasno na srbijanski politički tas stavlja na novo državno-pravni status bh. entiteta Republika Srpska i pretpostavlja ga moćnim političkim oružjem u kosovskom pitanju.
Ovoj ponudi po prvi put pridodaje, dosta realnu, prijetnju disolucije (raspada) institucija države Bosne i Hercegovine. S obzirom da je prijetnja izrečena pred same izbore u BiH, ona je tim realnija i ne treba je zanemariti. Novi kontekst međunarodno-političkih odnosa ne samo na Balkanu i u regiji, nego i mnogo šire ponovo prijeti relativiziranju bosanske državnosti, ali i ohrabruje u neuspjeh dobro osmišljenog scenarija. Ne samo iz srpsko-srpske kuhinje.
Tek obnovljeni američki interes i njen povratak u Bosnu jamči definitivan krah i poraz svakovrsnog antibosanskog manevra prepoznatog u teritorijalnom namirivanju gubitnika preko bosanskog suvereniteta.