Piše: Nedžad AHATOVIĆ
Nakon izvedenih kombinovanih raketnih i zračnih udara SAD-a, Velike Britanije i Francuske pojedine vojne analize medija u regionu ukazuju na podatak koji je iznijela komanda vojske Ruske Federacije da je 70 od 105 krstarećih raketa oboreno u napadima na postrojenja za proizvodnju i skladištenje hemijskog i biološkog naoružanja.
Možda postoji mogućnost za tako nešto, možda su korišteni sofisticirani PZO sistemi S-300 i S-400 sa kojima na terenu raspolaže samo ruski vojni kontigent u Siriji, a imamo potvrdu da ti sistemi nisu djelovali. Prema izvještajima za obaranje krstarećih raketa spominje se da je korišten uglavnom ruski kratkometni raketni PZO sistem Panstir S1, koji je kombinacija PZO raketa i PZ topova 30 mm.
Sirija je od Rusije dobila 40 komada ovog PZO sustava, međutim, da bi se oborilo 70 krstarećih projektila sa ovim PZO oruđem, potrebno je da njihovi ciljevi budu branjeni u nekoliko prstenova najmanje sa 15 do 20 vozila koji bi stvorili vatreni bedem oko štićenog objekta i to od raketa i topovske vatre kroz koji bi trebale proći lansirane krstareće rakete.
Taj vatreni bedem s obzirom na brzinu vatre topova i brzinu ispaljivanja salve raketa trebao bi biti u stanju ponoviti svaki put kada se na cilj simultano spušta do 30 do 50 krstarećih projektila u razmaku id 0,5 sec. Dva topa kalibra 30 mm na sistemu Pantsir S imaju okvire sa 700 metaka po cijevi, a brzina vatre im je 2500 metaka u minuti, tako da neprestanim djelovanjem ka jednom do dva cilja topovi “presuše” za manje od 20 sec.
Rakete na sistemu Pantsir S 1 lansiraju se prema cilju svake dvije sekunde, ali nemaju skupe vođene bojeve glave nego se na cilj vode sa radara stacioniranog na vozilu sa kojeg se rakete ispaljuju, što ostavlja mogućnost vrlo efikasnog elektronskog ometanja raketa sa ovog oruđa.
Međutim, veća gustina rasporeda sistema Pantsir povećava mogućnost pogotka krstareće rakete topovima i raketama u silaznoj putanji, ali 50 krstarećih projektila koji padaju u razmaku od 0,5 sec na isti cilj to je skoro pa ne moguće, a tvrdi se da su Sirijci uspjeli oboriti u prosijeku 20 od 50 projektila koji su poslani na jedan cilj.
Po intenzitetu savezničkog napada i taj rizik od obaranja je ukalkulisan u šemu napada zato je toliki broj krstarećih projektila i korišten. Jednostavno premalo je PZO sistema bilo na broj krstarećih raketa po cilju da bi se u prosjeku njih 7 od 10 ispaljenih oborilo sa sistemima PZO za koje se tvrdi da su uradili taj posao.
To je bilo moguće uraditi jedino sa nekoliko baterija PZO sistema S-300 ili S-400 za koje se tvrdi da nisu djelovali iako su saveznički izviđački avioni AWACS prije i tokom akcije utvrdili da su ovi sistemi bili upaljeni, aktivni i spremni za dejstvo.